ΓΑΛΛΙΑ!
Στο
άκουσμα και μόνο του ονόματος της χώρας
θα είναι λίγοι όσοι δεν ενσαρκώσουν στη
φαντασία τους τον απόλυτο ρομαντισμό.
Η Γαλλία δομεί και διατηρεί την εικόνα
μιας ρομαντικής χώρας που η αγάπη και
ο έρωτας δεσπόζει και καθοδηγεί τη ζωή.
Ποιος δεν θα ζηλέψει το ζευγάρι που
φιλιέται στις όχθες του καναλιού του
saint Martin πίνοντας κρασί
για να ξεδιψάσει το πάθος του και
ακούγοντας απαλή μουσική να ξεπηδά από
τα δάχτυλα του μαέστρου ακορντεονίστα
της παραδίπλα παρέας; Ποιος δεν θέλει
να γευτεί την κουζίνα της, τα τυριά της,
τα ζεστά κρουασάν, τις μπαγκέτες και τα
μικροσκοπικά πολύχρωμα μακαρόν της;
Η
Γαλλία φημίζεται για τη δημοκρατία και
τον κοινωνικό της χαρακτήρα προς όλες
τις κοινωνικές και τις μειονοτικές
ομάδες. Διατηρεί μια υψηλή ποιότητα
εκπαίδευσης και πολιτισμού και είναι
περήφανη για ότι είναι fabriqué
en France, όπως και για τη γλώσσα της.
ΓΑΛΛΙΑ
Η
σημερινή Γαλλία, με κόπο διατηρεί όλα
τα παραπάνω. Είναι αστείο, σύμφωνα με
τη γνώμη μου, γιατί όσοι δεν ταξιδέψουμε
στη χώρα και ακόμα περισσότερο όσοι δεν
κατοικήσουμε σε κάποια πόλη της, θα
συνεχίσουμε να πιστεύουμε και να
διαδίδουμε την
εικόνα ενός απόλυτα επιτυχημένου
marketing. Προσθέτοντας και
τους νοσταλγούς της λαμπρής εποχής του
'60 και '70,
που ακόμα μιλούν με πάθος εφήβου για τη
γαλλική κουλτούρα, είμαστε καταδικασμένοι
να ονειρευόμαστε το ταξίδι του μέλιτος
στο Παρίσι, και το πρώτο ταξίδι του
παιδιού μας στο εξωτερικό στην DisneyLand
της Γαλλίας.
Το
ζευγάρι στο κανάλι του saint
Martin επέλεξε κάποιο σημείο του
καναλιού που μυρίζει λιγότερο αλκόολ
και ακαθαρσίες, αγόρασε ένα φθηνό
μπουκάλι κρασί από το παντοπωλείο του
άραβα και εκμεταλλεύεται την ανοιχτή
φύση της πόλης γιατί με 600 ευρώ το μήνα
για 15 τ.μ διαμέρισμα, δεν δύναται να
ευχαριστηθεί τον έρωτα του σε κάποιο
εστιατόριο της πόλης ή ακόμα και στο
ίδιο του σπίτι.
Φυσικά
δεν είμαι από αυτούς που θα γκρεμίσουν
σε μία νυκτί την ομορφιά της γαλλικής
κουλτούρας. Γάλλος εστί το κάλλος του
πνεύματος και το αποδίδω προσωπικά
απλόχερα στη γενιά που παραδίδει δειλά
και με σκεπτικισμό τα σκήπτρα της στις
επόμενες, οι οποίες προσπαθούν. Στη γενιά που
είχε το πολιτικό και κοινωνικό σθένος
να διεκδικεί και να δημιουργεί αυτό που
η εκάστοτε εταιρία marketing
βρίσκει στο παρόν έτοιμο για
αναπαραγωγή.
Αν
η Γαλλία δοκιμάζεται την περίοδο αυτή,
ως φυσική διαδικασία κάθε ζωντανής
κοινωνίας που αναδιαμορφώνεται και
συμβαδίζει στις αλλαγές, δεν μου φταίει
σε τίποτα αν η δική μου χώρα με μεγάλωσε
με κόμπλεξ κατωτερότητας και ιδανικές
ιδέες για το οτιδήποτε ηχεί ως “εξωτερικό”.
Και δηλώνω ότι δεν ήταν λίγες οι φορές
που έλληνες της διασποράς στις πτήσεις
Γαλλία-Ελλάδα, έκαναν
συγκρίσεις των δύο χωρών κατακεραυνώντας
την εικόνα της Ελλάδας. Ετσι έφτασα επί του παρόντος στο
σημείο μιας γνωστικής ασυμφωνίας, που
λένε και οι κοινωνικοί ψυχολόγοι,
να διαπραγματεύομαι πια ανοιχτά και
χωρίς έκπληξη τα κλισέ μου (clichés)
για την αναγκαία επιβίωση και
αναδόμηση μου στο νέο εδώ.
ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΖΟΝΤΑΣ
ΤΑ ΚΛΙΣΕ
"coupe la tête"
Οι
γαλλικές δημόσιες υπηρεσίες δεν
λειτουργούν σε άψογο και υψηλό επίπεδο!
(ζήτω
το ΙΚΑ)
Οι
γαλλικές δημόσιες υπηρεσίες δεν είναι
πάντα θετικά προσκείμενες στο ξένο
(δεν
δοκιμάζεις με "καμία κυβέρνηση", το ταλέντο σου στην εκμάθηση
αραβικών γλωσσών στον γκισέ)
Στις
γαλλικές δημόσιες υπηρεσίες μπορείς
να συναντήσεις εργαζόμενο που δεν ξέρει
καλά το αντικείμενο του και σε
παραπληροφορεί
(θα
είναι μέσο του Fr. Hollande, δεν
παίζει!)
Μπορεί
να συναντήσεις δημόσιο νοσοκομείο όπου
οι τουελέτες του σε περίοδο εφημερίας
του είναι πιο βρώμικες και από αυτές
του δρόμου στην Ομόνοια
(τα
MC Donalds διατηρούν καθαρίστρια σχεδόν 24 ώρες στο 24άρω, κοστίζει αλλά κρίνεται απαραίτητη!)
Δημόσια
έγγραφα στέλνονται με το ταχυδρομείο
και αν χαθούν, σύνηθες, το κράτος δεν
παίρνει καμία ευθύνη
(ας
το έστελνες συστημένο!)
Σε
πανεπιστημιακό επίπεδο υπάρχει άτομο
στη γραμματεία της σχολής όπου δεν έχει
ακουστά την αναγνώριση των πτυχίων σε
ευρωπαικό επίπεδο
(τί
μικρο .... που ήταν!)
Δεν
είναι όλοι οι Γάλλοι φινετσάτοι και
καλλιεργημένοι και δεν ακούνε όλοι τους jazz
(πωπώ!)
Δεν
σέβονται όλοι τον κώδικα οδικής
κυκλοφορίας
(τί
είδους ανθρωποειδές είν'
τούτοι;)
Δεν
είναι όλοι οι γάλλοι σοσιαλιστές και
αριστεροί
(τα
Λεπενάκια (οι
ακροδεξιοί) είναι
παντού, ισχυροί και επικίνδυνοι)
Αν
ορίσουμε ότι οι κοινωνίες, ειδικά στο
σήμερα, διέπονται από τα ίδια "πάνω-κάτω"
προβλήματα, έχουμε να μοιραστούμε και
να συζητήσουμε περισσότερες για τις
ομοιότητες παρά για τις όποιες διαφορές μας καλλιεργούν.
