Μα γιατί παρεξηγηθήκαμε όΛοι στη πόΛη ετούτΗ ;

  Δεν ξέρω αν φταίει το φεγγάρι που εδώ και μέρες ετοιμάζεται να μας παραδοθεί ολόγιομο. Δεν ξέρω ως σύμφωνα με τους αστρολόγους ο Ερμής αναδρόμησε πάλι και άρχισε να τερτίπια του στις διαπροσωπικές και βάλε επικοινωνίες μας αλλά ειλικρινά, χωρίς στατιστική αξιόλογη εκτίμηση, συναντώ κατσούφηδες και θυμωμένους ανθρώπους παντού. Μικροί και μεγάλοι έχουν επιδοθεί σε μια μάχη ανεξήγητης ευερεθιστότητας, την βιώνουν στο ζενίθ της χωρίς να επέρχεται η πολυπόθητη επίλυση και η πολυπόθητη ισορροπία. Θυμώνουν πολύ, συρρικνώνουν την ουδό των αντοχών και των ορίων τους, ουρλιάζουν, μισιούνται, χωρίζουν, μαλώνουν και στην βαθύτερη ουσία τους αναζητούν μια αγκαλιά κατανόησης. Τί να συμβαίνει άραγε στη πόλη και παρεξηγηθήκαμε όλοι;

  Δεν μπορώ να μην αναλογιστώ το γεγονός ότι όλοι μας σταδιακά θα ξεκινήσουμε το καταναγκαστικό έργο μιας εργασίας και θα πιέσουμε τον εαυτό μας να χορέψει σε ρυθμούς ανάρμοστους της κινητικής αισθητικής μας αλλά θεωρώ, πιθανά και να λανθασμένα, ότι το ζήτημα είναι βαθύτερο και έγκειται στα «δομικά υλικά» που έχουμε από καιρό επιλέξει ώστε να διασφαλίσουμε την επαφή μας με τον σημαντικό μας άλλο, τον φίλο μας δηλαδή, τον σύντροφο μας, τον γονέα μας, τον αδερφό μας, τον πνευματικό μας, το θεραπευτή μας. Άλλοι για παράδειγμα διαλέγουμε «υλικά» φιγούρας που υστερούν μεν στην ποιότητα αλλά είναι θεαματικά, ευφάνταστα και αξιοζήλευτα και άλλοι αρκούμαστε σε «υλικά» πρώτης ανάγκης χωρίς να ποντάρουμε σώνει και καλά σε μελλοντικό χτίσιμο αλλά στον σκοπό της κάλυψης πρωτογενών αναγκών. Ίσως λοιπόν στην εποχή αυτή, η οποία μοιάζει να ξεκινά με τρομερές και πολυσήμαντες αλλαγές στο κατά το παρελθόν προβλέψιμο σκηνικό της, να λειτουργεί σαν διαπροσωπικός σεισμός των προεπιλεγμένων «υλικών». Ποιες σχέσεις θα αντέξουν, ποιες θα προσαρμοστούν, ποιες θα αναδιαμορφωθούν, ποιες θα ενδυναμωθούν και ποιες τελικά θα γκρεμιστούν στα αφιλόξενα μέρη μιας άγνωστης προσδοκώμενης επόμενης αγκαλιάς;

  Μετράς αντίστροφα και εγώ μαζί σου και αισιοδοξείς πως η έναρξη του φετινού φθινοπώρου θα έχει την αίγλη μιας προσωπικής ευτυχίας, ονειρεύεσαι, σχεδιάζεις και το μόνο που μένει είναι να περιμένεις. Όλα θα πάνε καλά, το εύχομαι και εγώ σε σένα, αρκεί να πιστέψεις ότι μετά από έναν καταστροφικό διαπροσωπικό σεισμό η ανοικοδόμηση θα είναι μια περιπέτεια γεμάτη εκπλήξεις, συνειδητοποιήσεις και αρχές!

υγ -