ά.τιτΛο

  Υπήρχε ποτέ η πιθανότητα να σε ρωτούσε αυτό το παιδί «μπαμπά, που θα πάμε διακοπές φέτος τον Αύγουστο;» Μοιάζει τραγική από τα σπάργανα της η σκέψη ήδη, είμαι συνειδητοποιημένη για αυτό και για τα παρακάτω.

 Τo παιδί της φωτογραφίας ζει στο Πακιστάν. Την ώρα που εγώ γράφω τούτο το κείμενο και εσύ τυχαίνει να το διαβάζεις η χώρα πλήττεται από καταστροφικές πλημμύρες όμοιες των οποίων οι κάτοικοι της και η υφήλιος δεν έχει ματα ξανάδει και μόνο ευχή μπορώ να δώσω να είναι γαντζωμένο σε ασφαλή αγκαλιά.

  Σήμερα έτυχε η δυτικοπούλα να δώσω μεγαλύτερη έμφαση στα δημοσιεύματα του διαδικτύου και να ενημερωθώ για την ανελέητη και δικαιολογημένη επίθεση της Φύσης άλλοτε με όπλο της το υγρό στοιχείο και άλλοτε τη φωτιά. Κοινώς την ώρα που εγώ γκρινιάζω που δεν μπορώ να λιάζομαι σε κάποια παραλία του Αιγαίου και με ανοιχτές αγκάλες με περιμένει τουλάχιστον ο Σαρωνικός, παραδίπλα μου άνθρωποι και περιβάλλον παλεύουν για την επιβίωση τους. Όχι προς θεού δεν νιώθω ενοχές άλλωστε από τα γεννοφάσκια μας εκπαιδευόμαστε σε γνωστούς εξορκισμούς και φραγές «τι κακό τους βρήκε τους δύσμοιρους», «ευτυχώς που είναι μακριά από την Ελλάδα» και άλλες όμοιες του είδους ατάκες, μα τυχαίνει να αναρωτιέμαι κάθε μα κάθε φορά για τα όρια και τις αντοχές της ανθρώπινης αλληλεγγύης.

  Πώς γίνεται ενώ κόσμος πεθαίνει, η γη αργοσβήνει, εμείς με τον «κατασκευασμένο ελληνικό Αύγουστο των διακοπών και της πανσελήνου» να μη συμπονούμε εμπράκτως ή συναισθηματικά το γείτονα της γης μας; Να ακούμε μία τις ειδήσεις και μία να κάνουμε chat στο fcbk για το στοιχείο της «γυνής» που απασχολεί κάποιο φίλο μας (για να ολοκληρωθεί η φράση πυρ – γυνή – ύδωρ εντελώς καυστικά!);

 Πώς γίνεται πάντα από τη πλειοψηφία του 100 το ~2 να ασκεί ακτιβισμό και να πηγαίνει στους τόπους καταστροφής προσφέροντας ένα χέρι βοηθείας και προσπαθώντας παράλληλα με τεράστιο κόπο να αφυπνίσει εμάς έστω και για δευτερόλεπτα να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι από το εικονικό εγώ της οθόνης του p.c μας με μια παρόμοια όπως αυτή φωτογραφία;

Εγώ έχω μερικές απαντήσεις. Αλλά ας σκεφτείς και εσύ τις δικές σου.

Συγνώμη αν σε βρήκα σε κάποια παραλία. Εγωιστικό ον ο άνθρωπος και η αφεντιά μου.

η φωτογραφία είναι από άρθρο του tvxs.gr