Περί φλερτ και άλλων ΔαιμονίΩν

  Έλα, μη μου πεις ότι δεν το έχεις ακούσει; Κλασσική ατάκα πλέον στα χείλια των γυναικών. Ειδικά μεσούντος καλοκαιριού. Μια βόλτα μέχρι το ακρογιάλι να κατέβεις και στήσεις αυτί στις γυναικείες κουβεντούλες θα το ακούσεις και ποντάρω και το χέρι μου στη φωτιά για αυτό! Κλασσική ατάκα πια, χιλιοειπωμένη, «μα, που πήγαν οι άνδρες;» μετά φυσικά έρχεται με «βασιλική» σειρά η ατάκα της Δημητρούλας «καλά εγώ πότε θα γίνω μάνα» αλλά αφού αποτελέσεις την εξαίρεση της πρώτης και ΤΟΝ έχεις από κόπο βρει. Καλά για όσες έχουν «βολευτεί» ή εναλλακτικά «δέσει» τον γάιδαρο τους, αυτές συνήθως μιλούν για άλλα / πιθανή εκκλησία για γάμο, ειδυλλιακές παραλίες για φυγή και πιθανολογώ προβλήματα διατήρησης της σχέσης. Αλλά το θέμα μου δεν είναι οι άλλες, αλλά οι «απελπιστικά διαθέσιμες» του είδους.




  Σαν ύπαρξη από άλλο πλανήτη θέλω να παίξω το δικηγόρο του διαβόλου και να στηρίξω το άμοιρο είδος των ανδρών για τους αντιφατικούς συχνά ρόλους που παίρνουν οι γυναίκες στο φλερτ. Πχ είναι απότομες ή απόμακρες, είναι σουρλουλούδες, εύκολες ή δύσκολες, είναι παθητικές και σε αναμονή (θα πάρει τηλέφωνο / δεν θα πάρει), απελπισμένες και αυτάρκεις ή θεός φυλάξει, κυνηγοί! Το τελευταίο δε, χαλάει όλη τη μαγεία. Όσο όμως και αν προσπαθώ να τους υπερασπιστώ, ειλικρινά αδυνατώ! Μοιάζει να μην έχουν καν ρόλους, χάνουν σταδιακά και όσους κατείχαν από το παρελθόν. Είναι απλώς παθητικοί ή συχνά πολύ γρήγοροι στις επιθυμίες τους (sorry μα δεν είμαι modem διαδικτύου / μη με χρεώνεις σε Mbps).



  Η γιαγιά μου λοιπόν δεν φταίει που μου ‘μαθε το παραμύθι ότι η γυναίκα είναι η λεία ενός άνδρα κυνηγού. Είναι βιωματικό το ζήτημα, άλλοτε βέβαια και κοινωνιολογικό, να νιώθει ωραία έκαστος στον ρόλο που του επίταξε η φύση. Αλλά επιβιώνοντας στη ζούγκλα της σύγχρονης εποχής και της σημερινής Αθήνας οφείλεις να αναρωτιέσαι μετά από κάθε ραντεβού.

Αφού δεν πήρε τηλέφωνο:

1. μάλλον δεν του άρεσα (ολόκληρη ταινία γύρισε το Hollywood “ He's Just Not That Into You, 2009”

2. μήπως ήμουν γκρινιάρα;

3. μήπως φάνηκα το «κορίτσι για σπίτι» ;

4. μήπως δεν ήταν καλό το μαλλί στο ραντεβού; (και της είπα της Μαριώς να περάσει για να τα ισιώσει, είχε λέει να πάει στο σούπερ, άκου τώρα!)

5. μήπως τελικά είναι gay; (ας το έχουμε υπόψη μας κυρίες μου!)

6. μήπως έκανα κάτι λάθος;

7. πολλά μήπως ….



  Μήπως λοιπόν να είμαστε ειλικρινείς για το τι τελικά θέλουμε ο ένας από τον άλλον και να το εκφράζουμε ανοιχτά μπας και επικοινωνήσουμε καμιά φορά σε αυτή τη πόλη; Γιατί πολλά «μήπως» υπάρχουν στο κεφαλάκι όλων μας που οι φίλοι αναλαμβάνουν να τα λύσουν (συχνά λανθασμένα) και σχέσεις πάνε στο βρόντο από λάθος «μήπως» και «εάν». Και είναι και καλοκαίρι βρε παιδί μου. Προλαβαίνετε να κλείσετε «διπλά εισιτήρια» ακτοπλοϊκά! Αφού «το ξέρεις μ’ αρέσεις»!



στους εναπομείναντες



articLe's soundtrack N. Μποφίλιου ..."εισητήρια διπλά"

http://www.youtube.com/watch?v=3aeuxgTp42k&feature=related