Η σημασία του “παίζω” στην παιδική ηλικία - ΤΟ ΚΡΥΦΤΟ

Ξέρετε τους κανόνες του κρυφτό; Παίξατε κρυφτό όταν ήσασταν μικροί; Θυμάστε τα συναισθήματα όταν κάποιος σας έβρισκε, σας έψαχνε ή εν τέλει καταφέρνατε να πείτε φτου ξελευθερία; 

 

Ήδη από την ηλικία των 3 ετών το παιδί μπορεί να αρχίσει να κατανοεί το παιχνίδι του κρυφτό. Είναι καθαρά ένα συμβολικό παιχνίδι με αναμφισβήτητη θετική συμβολή στη ψυχική ανάπτυξη του παιδιού. 

 

Ένα παιχνίδι που συναντάμε παντού στο κόσμο. Στα παιδιά αρέσει να κρύβονται. Σκοπός είναι να τους ψάξει κάποιος και εν τέλει να τους βρει. Οι ψυχολογικές προεκτάσεις του παιχνιδιού δεν είναι δα και τόσο εμφανείς, άμεσα και με την πρώτη δοκιμή του 'τα φυλάω'. Η ικανότητα μας να δημιουργούμε την 'αναπαράσταση του απόντα' και να 'ανεχόμαστε τον αποχωρισμό' αποτελεί τη βάση για να παίξουμε κρυφτό. Στo στάδιο αυτό έχουμε ορίσει το εγώ μας, το έχουμε ξεχωρίσει από το εγώ του άλλου (κυρίως της μητέρας) και κατευθυνόμαστε προς την αναζήτηση του άλλου. 

 

Στο κρύβομαι υπάρχει η κρυφή ελπίδα του να με βρει κάποιος. Στο κρυφτό η αξία δεν δίνεται στην απώλεια του άλλου αλλά στο πόσους θα καταφέρω να βρω. Εξαφανίζομαι για να βρεθώ, κρύβομαι για να με βρεις.

Είναι αλήθεια ότι τα παιδιά προτιμούν να κρύβονται από το να τα 'φυλάνε'. Οι κανόνες του παιχνιδιού οφείλουν να είναι σεβαστοί από όλους, καθώς για παράδειγμα, δεν είναι καθόλου αστείο να κρυφτεί κάποιος τόσο καλά ή για τόση πολλή ώρα ώστε να μην μπορεί να βρεθεί. Η χαρά του παιχνιδιού είναι συνδεδεμένη με την εύρεση, με τη φράση 'σε βρήκα'!

Παίζοντας κρυφτό λοιπόν μάθαμε να κρατάμε στο μυαλό μας τους απόντες μέχρι τη στιγμή που θα τους ξαναβρούμε. 

 

Όταν κάποιος δεν είναι στο οπτικό μας πεδίο, μάθαμε να κατασκευάζουμε μια εικόνα στο πίσω μέρος του μυαλού μας, εκ της πεποιθήσεως ότι συνεχίζει να υπάρχει και χωρίς να τον βλέπουμε.

 

Μάθαμε να διαχειριζόμαστε την μοναξιά αλλά και την ησυχία μέχρι τον εντοπισμό του πρώτου ήχου που θα μας οδηγήσει πιο κοντά στον Άλλο. 

Άννα Αναγνωστοπούλου

Ψυχολόγος