Ωδή στην παθητικότητα μιας ακινητοποιημένης άρνησης

Θα μπορούσα να είμαι αιχμάλωτη θρησκευτικών καθεστώτων, πολεμικών συρράξεων, πείνας και λιμού, φυσικών, πυρηνικών καταστροφών και άλλων πολλών συμβάντων επί γης. Η μοίρα μου όμως έλαχε να είμαι "θύμα" μιας οικονομικής παγκόσμιας σεισμικής δόνησης με τον κύριο σεισμό ακόμα σε αναμονή και μιας θεότρελης ιστορικής και κοινωνικής συγκυρίας άξιας περιγραφής, κριτικής και αναγκαστικής συμμετοχής.
 Δεν ήμουν έτοιμη για αυτόν το μαζικό συναγερμό. Πληρώστε γιατί θα μας πέσει ο ουρανός σφοντύλι. Δεν ήμουν έτοιμη για αυτήν την καθολική κατήφεια. Δεν βγαίνω γιατί Παρασκευή πληρώνω έκτακτη εισφορά. Δεν ήμουν έτοιμη για αγανάκτηση, θυμώνω και με την μύγα που πετάει γιατί και αυτή στην κοινωνία που ζω ανήκει αλλά η πουτάνα πετά ακόμα ελεύθερη και έχει διαφύγει φορολογικής συμπερίληψης. Δεν ήμουν έτοιμη να με τρομοκρατούν με τα ποσοστά ανεργίας των νέων και να μου ποστάρουν ότι η Αυστραλία είναι ο επίγειος παράδεισος εργασίας και άνετης ζωής (2 μέρες ταξίδι μακριά).

Δεν –ξε- Δεν που θα ‘λεγε και η γιαγιά μου, οφείλω να βρω τα όπλα μου, τα εργαλεία μου και την αυθεντικότητα της ατομικής μου ευθύνης, να ανταλλάξω τα «ΔΕΝ» μου με τα «ΝΑ» και να βρω συμμάχους στην επι-βίωση μιας προσωπικής αξιοπρέπειας και μιας κοινωνικής ανάπτυξης. Στο «ΝΑ» το καλό είναι, ότι και αν ακόμα αποτύχεις, θα  βρίσκονται πάντα κρυμμένες δράσεις και εμπειρίες άκρως ουσιώδεις για την ανάδυση σου από τη μοιρολατρία μιας ακινητοποιημένης καταραμένης και άκρως συμβατικής κρίσης ενός «ΔΕΝ».

ΔΕΝ ξέρω, τι λές;